Your Choices
  • Wie ben ik?
  • Het Netwerkkleed
  • Visueel faciliteren
  • Blog
  • Contact
  • Wie ben ik?
  • Het Netwerkkleed
  • Visueel faciliteren
  • Blog
  • Contact

Zonder schuld en schaamte

4/5/2021

7 Reacties

 
Ruimte
Het bekruipt mij op een zondagavond. Een onbestemd gevoel, ik word er gewoon naar van. Alleen al de gedachte dat ik op maandagochtend weer achter mijn beeldscherm moet kruipen voor de zoveelste online meeting dit jaar. Hoeveel heb ik er gehad? Een jaar kijk ik elke werkdag naar mijn eigen hoofd. En naar hoofden van bekenden en onbekenden op mijn beeldscherm in een even groot hokje. Ik zucht. Ik ben moe in mijn hoofd. En besluit twee dagen vrij te nemen. Uitwaaien. Even rust en ruimte in mijn hoofd. Want dat blijft maar malen.

Toegeven
Ik meld mij af bij mijn collega’s. En niet de jolige toon dit keer van ‘ik neem een dagje vrij’, maar in mijn email beschrijf ik het buikpijngevoel. Ik krijg bijval, iedereen begrijpt het. Dat is fijn en geeft mij ruimte in mijn hoofd. Wat dat blijft maar malen.
Mijn collega adviseert mij om contact te leggen met de bedrijfsmaatschappelijk medewerker. En mijn leidinggevende geeft nadrukkelijk aan dat ik vanaf nu alle energievretende dingen naast mij moet leggen en alleen de ochtenden mijn laptop mag openen. Mijn hersenen maken overuren. ‘Dat ga ik toch niet doen’, ‘beetje overdreven zeg’, ‘even 2 dagen rust en dan gaat het vast wel goed’.  Ik kan heel goed mijzelf advies geven. Maar het werkt niet.

De batterij is op
De stemmetjes in mijn hoofd spreken elkaar steeds tegen. Hart en hoofd vechten met elkaar. Mijn hart wint dit keer. Ik luister naar mijn gevoel en neem de stap om advies te vragen aan de bedrijfsmaatschappelijk medewerker. Zij luistert, kijkt, laat me praten. Zij oppert om mij voor een gedeelte arbeidsongeschikt te melden. Maar liever: ‘duurzaam inzetbaar’. “Renée, ik weet dat je je werk leuk vindt, maar ik zie aan je dat de batterij op is. Geef jezelf de tijd om je batterij op te laden”.

Gevecht
En daar gaat dat hoofd weer. Verdorie, ik heb het goed, ik ben gezond, ik heb een huis, ik heb werk, ik heb lieve mensen om mij heen. Waarom ben ik niet gewoon dankbaar, waarom geniet ik niet van alles wat ik wel heb. Ik kan het niet, ik voel me somber en moe. Ik ken mezelf helemaal niet zo, ik kan mij zelf er niet toe zetten om alles van mij af te zetten, wat ik normaal heel goed kan. Hup…. weer verder. Nu niet. Ik sta stil, zoals het laatste jaar het leven ook een beetje stil stond.

Ontzorgen
Ik maak mij zorgen. Om manlief die ik het liefst opsluit met zijn astma, maar die door zijn werk toch mensen blijft zien. Ik kan niet wachten totdat hij gevaccineerd is, dat is oprecht een zorg minder. Ik maak mij zorgen om onze dochters, die hoewel ze het zo goed doen, zoveel niet hebben kunnen doen. Ik kan niet wachten totdat de universiteiten weer open gaan en dat zij met vaccinatiebewijs of niet kunnen genieten van festivals en vakanties.  Ik maak mij zorgen om mijn familie die ik mondjesmaat kan zien. Ik kan niet wachten totdat we – als we allen gevaccineerd zijn inclusief mijn 92-jarige vader- eindelijk die ballonvaart kunnen maken. Ik maak mij zorgen om de voortgang op mijn werk. Ik kan niet wachten totdat ik weer fysiek nieuwe mensen kan ontmoeten, die mij nieuwsgierig maken en mij uitdagen. Ik wil ontzorgen. Ik wil niet dat mijn brein aan de haal gaat met al die gedachtes. Daar gaan we weer. Ik wil mij geen zorgen maken, ik wil voor mensen zorgen.

​Zonder schuld en schaamte
Ga wandelen, ga de buitenlucht in. Blijf in beweging. Dat doe ik echt. Maar het geeft mij te weinig energie en het zet mijn hoofd niet stil. De maatschappelijk werkster geeft mee: ‘doe dingen die je energie geven, zonder schuld en schaamte’. Zonder schuld gaat mij aardig af, maar zonder schaamte? Daar moet ik aan werken. En dingen die mij energie geven? Ik moet ze weer vinden. De buitenlucht doet mij goed, alleen zijn doet mij goed, muziek doet mij goed.  Mijn hoofd krijg ik alleen stil als ik zing. Met zangles of met mijn muzikale maatje. Daar wint mijn hart ook. Mijn hart die wil zorgen voor de hele wereld. Maar laat ik eerst maar bij mijzelf beginnen. Zonder schuld en schaamte. 
7 Reacties
Anne-Lies Smal link
4/9/2021 09:26:18 pm

Zing, vriendin, zing, jouw meest mooie manier om te zorgen of het nu voor jezelf is of voor de ander

Antwoord
marlen smal
4/9/2021 10:37:56 pm

Lieverdjelief, geen schuld en schaamte maar lief zijn voor jezelf ! Nu tijd voor jou. Fijn dat je deelt. xxx

Antwoord
Edith
4/9/2021 11:06:46 pm

Lieve Renée, “You can’t stop the waves coming, but you can learn to surf”, een uitspraak van Jon Kabat Zinn. Luister naar de signalen die je lichaam je geeft. Zorg daar goed voor 🙏🏼 Er is maar één jij.

Antwoord
Yvonne
4/10/2021 05:45:39 am

Renée, ik ken je als een lieve vrouw die altijd voor de ander klaar staat. Maar nu moet je echt jezelf op nummer 1 zetten hoor! Rustig aan, probeer van de kleine dingen te genieten en .... ZING,ZING,ZING! (Chansonnier: Ramses Shaffy waarschijnlijk wel bekend)

Antwoord
Rian
4/13/2021 07:26:52 am

Lieve Renée, herkenbaar, been there 14 jaar geleden (samenloop van diverse omstandigheden)... Voor mij was er ook maar één oplossing: doe de dingen die je "vroeger" leuk vond/energie gaven, die werken ook nu (zoals je al merkt) en je wordt weer je oude ik. Maar dan wel de ik die beter voor zichzelf zorgt/kan zorgen! De vaccins komen eraan....licht aan het einde van de tunnel. Liefs en voorspoedig herstel gewenst XXX (tot ziens...LIFE!)

Antwoord
Marieke
4/14/2021 10:08:35 am

Renée,
Mooi verwoord! Denk aan jezelf, dan kom de rest weer vanzelf

Antwoord
Mariska
4/17/2021 01:01:20 am

Lieve Renée,
Bedankt voor het delen. Die strijd tussen hoofd en hart is zo herkenbaar.
Met kleine stapjes opbouwen, accepteren dat de dingen even niet gaan zoals je van jezelf gewend bent. Dat zijn voor mij de uitdagingen.
Maar ik weet ook, dat als je jezelf die ruimte geeft er ruimte in je hoofd en hart ontstaat. En hiermee de o zo verlangde rust en ontspanning.
En dat kiezen met je hart het beste voor iedereen is, is wat mij betreft een 'no brainer' ;-) Een aantal jaar geleden heb ik de totaal onlogische keuze gemaakt om naar het midden van het land te verhuizen. En het heeft me de liefde van mijn leven gebracht, een fantastisch mooi en fijn huis middenin de natuur en nog veel meer. Ik wens je dan ook heel veel liefde voor jezelf en voor nu even geen wijsheid.
Take care! Maris

Antwoord



Laat een antwoord achter.

Your Choices is een activiteit van Renee Prins Consultancy - KvK nr. 54193877
sparren - adviseren  - meedenken - visueel faciliteren - organiseren  -  netwerkspecialist - netwerkkleed